De Moezel nieuw ontdekken: Een triathlon met genotsonderdelen

15 februari 2022

De Moezel nieuw ontdekken? Dat is niet moeilijk. Denk bijvoorbeeld aan een combinatie van verschillende manieren om je voort te bewegen: afwisselende wandelingen, speelse, lichte etappes op de e-bike en tussendoor tot rust komen aan boord van een riviercruise-schip. Een perfecte trip voor een lang weekend.

Fietsen is een manier van de Moezel nieuw ontdekken

Foto: Ralf Johnen

Door Ralf Johnen

De Moezel nieuw ontdekken: Dag 1, 12 Uhr

Als we aankomen in Bernkastel-Kues is het fris voor juni. De bewolkte hemel komt ons goed uit, want aan het begin van onze tour willen we onszelf meteen uitdagen. We besluiten via een directe weg koers te zetten naar Traben-Trarbach. Over de steile wijngaarden waar de beroemde rielsingdruiven gedijen, dus niet langs de Moezel, die in een grote boog van het ene wijndorp naar het andere stroomt.

De klim naar Traver Kupp duurt een klein uur en gaat in onze kuiten zitten. Badend in het zweet komen we aan bij het uitzichtpunt, toch nog 334 meter boven de Moezel. We genieten van het panorama over de smalle Moezelvallei. Maar dan gaan we alweer snel op de ijzeren wijnkaart af, die een paar honderd meter verder op de top van een heuvel staat, zodat wandelaars zich kunnen oriënteren. Over niet minder steile paden gaan we hiervandaan door een dicht bos richting Traben-Trabach.

De Moezel nieuw ontdekken betekent in hotel Bellevue overnachten

Foto: Ralf Johnen

Dag 1, 15 uur

Na bijna drie uur pittig wandelen bereiken we ons doel. Hoewel we hemelsbreed niet meer dan 5 kilometer van ons startpunt af zitten, wanen we ons in een andere wereld. Traben-Trarbach heeft tegenwoordig nauwelijks meer dan 5000 inwoners, maar het stadje, waarvan de naam een combinatie is van die van twee tegenover elkaar liggende stadsdelen, kan terugkijken op een roemrijk verleden. Dat beleefde zijn hoogtepunt rond de wisseling van de 19de naar de 20ste eeuw.

Een man kijkt uit het raam in Hotel Bellevue in Traben-Trarbach

Foto: Ralf Johnen

Uit die tijd stamt Hotel Bellevue, dat je makkelijk herkent aan zijn markante silhouet. De gracieuze hoektoren is bijzonder bekoorlijk. Maar zijn ware glans toont het hotel pas als je er binnengaat. De donkere houtconstructie van het trappenhuis is prachtig, en overal trekken de glas-in-lood ramen en andere deco-elementen je aandacht.

Dag 1, 19 uur

De bijna decadente weelde van ons onderkomen zet zich voort in het restaurant van het hotel. Grote schilderingen in Jugendstil en uitbundig geornamenteerde lampen wedijveren in ‚Belle Époque‘ om de aandacht van de gasten. We kiezen voor de Gravad Lachs met een kleurrijke salade en coquilles met asperges. En we geven ons over aan het nostalgische idee dat sommige dingen vroeger echt beter waren.

Het wijnmuseum Vinotropolis in Traben-Trarbach

Foto: Ralf Johnen

De Moezel nieuw ontdekken: Dag 2, 10 uur

De volgende morgen nemen we in dezelfde zaal eerst de tijd voor het ontbijt. Pas later die morgen verkennen we het kleine stadje met zijn 5000 inwoners. Daarvoor nemen we deel aan een rondleiding door de onderwereld van Traben-Trarbach. Die voert ons onder meer naar Vinotropolis, een eerbiedwaardig oude wijnkelder in de buurt van de Moezelbrug. Laura Gerhardt, onze gids, legt ons uit dat Traben-Trarbach rond het jaar 1900 na Bordeaux de belangrijkste overslagplaats voor wijn ter wereld was. Vandaar ook de overvloedige Jugendstilgebouwen.

De moezel met een passagiersboot in de ochtendzon

Foto: Ralf Johnen

De studente weet veel van dit onderwerp, want ze werd in 2018 gekozen tot wijnkoningin van de Moezelregio. Een ervaring waar de 22-jarige met gemengde gevoelens op terugkijkt. Ja, de wijnfeesten waren mooi en goed, maar ook heel ouderwets. Veel te weinig konden zij en haar vrouwelijke collega’s met hun wijnkennis pronken, terwijl de drukbezette zaal daar toch van had kunnen profiteren. „In plaats daarvan gaat het nog steeds vaak om er goed uitzien, en om de cupmaat“. Er valt dus nog wel wat te moderniseren in dit wijnbouwgebied.

Dag 2, 16.30 uur

Laat op de middag schepen we ons in aan boord van de Theodor Heuss die om 17 uur zijn dagelijkse werk voortzet vanaf de dichtsbijzijnde steiger. Wij hebben Zell als eindbestemming, waar we na onze krachtenvretende wandeling in een heerlijk gangetje op aansturen. Vanaf het dek van het passagierschip zien we de Moezel traag voorbijglijden. De rivier baant zich in eerste instantie met flauwe bochten een weg naar het noorden. We zien een paar grote Moezelgaarden voorbijkomen met curieuze namen als Kröver Nacktarsch en Breidler Herzchen. Dankzij hun met grote letters aangegeven emblemen kun je ze niet over het hoofd zien.

In grote letters staat er Kröver Nacktarsch in de wijnberg geschreven

Foto: Ralf Johnen

Pas bij Pünderich beschrjift de rivier weer een van die wijde bochten die sinds mensenheugenis op ansichtkaarten zijn afgebeeld. Een frivoliteit die hij kort daarna herhaalt, om daarna eindelijk naar Zell te stromen. Daar heeft de Moezel een landtong gevormd die op zijn smalst maar 200 meter breed is. Maar daarop verheffen zich wel dermate fotogenieke wijngaarden dat we besluiten die een andere keer nog eens beter te gaan bekijken.

Dag 2, 19 uur

Nadat we hebben ingecheckt in Hotel Zum Grünen Kranz willen we deze dag afsluiten door ons te verdiepen in de bijzonderheden van het plaatselijke wijngebied. Daarom wandelen we langs de oever van de Moezel naar Restaurant Zum Eichamt, dat bekendstaat om zijn moderne interpretatie van de traditionele keuken. We proberen »Gebackene Entenbrust im Haselnuss-Mantel mit Weinbergspfirsichrotkohl« (Gebraden eendeborst in een jasje van hazelnoot wijngaardperzik-rode kool). En we trakteren ons daarbij op een Zeller Schwarze Katz van het gelijknamige wijnhuis. Een merk dat je in Zell veelvuldig tegenkomt: op muurschilderingen en beelden, reclameborden en flessenetiketten.

Wijnkoninginnen in Zell aan de Moezel met mascot

Foto: Ralf Johnen

De Moezel nieuw ontdekken: Tag 3, 9 uur

De volgende morgen worden we wakker met een stralende zon. Een goede dag dus voor een fietstocht. We nemen e-bikes, een keus die we in het verdere verloop van de dag niet zullen betreuren. Eerst rijden we langs de zuidoever een stuk stroomopwaarts, om bij Reil de Moezel over te steken. Aan de overkant volgen we een goed gemarkeerde fietsroute terug in de richting van Zell. Naast ons herkennen we de spoorweg die we gisteren al vanaf het schip hebben gezien. Vele jaren geleden reden hier de eerste treinen van Parijs naar Berlijn.

Een trein op een oude brug in een wijnberg aan de Moezel

Foto: Ralf Johnen

Al snel zien we het hangviaduct van Pünderich, een stuk spoorweg dat uit 92 bogen bestaat en eruitziet als een overblijfsel van de Romeinen. Kort daarachter slaan we af, de wijngaard op. Voor ons ligt een helling van 15 procent kaarsrecht naar boven, een klim die we dankzij onze e-bikes zonder noemenswaardige problemen volbrengen. Na maar één haarspeldbocht komen we aan bij de uitzichttoren Prinzenkopf.

Fietspad naar de Mariaburcht bij Pünderich aan de Moezel

Foto: Ralf Johnen

Dit 27 meter hoge bouwwerk troont sinds 2009 op de 235 meter hoge gelijknamige berg. Als we na 113 treden, ditmaal zonder elektrische ondersteuning, op het platform aankomen, genieten we van het adembenemende uitzicht. Ruim 150 meter onder ons ligt de eerdergenoemde Moezel-lus Zeller Hamm, die zich omslachtig rond de berg windt.

Uitzichtpunt Prinzenkopf aan de Moezel met de rivier aan twee kanten

Foto: Ralf Johnen

In een oogopslag vangen we alles wat deze regio zo bijzonder maakt: op een helling voor ons ligt de uitdagende Marienburg, daarachter steile hellingen die in kleine oeverdorpen overgaan en tenslotte de rivier, die haar bedding schijnbaar willekeurig lijkt te hebben uitgegraven.

Dag 3, 13 uur: Op weg naar Cochem

Voor de laatste etappe kunnen we kiezen uit twee mogelijkheden: hetzij we werpen weer een blik op het romantische rivierdal op weg naar Cochem vanaf het dek van een lijnvaartboot, of we gaan nog een keer een echte wandeling maken die die naam ook verdient, vanwege de vele kilometers. We kiezen voor een compomis, dat ons eerst op de rivier naar Senheim voert. Vandaar wandelen we over de Moselsteig-wandelroute naar onze bestemming.

Een torentje met wijngaard bij Rijksburcht Coburg aan de Moezel

Foto: Ralf Johnen

We banen ons een weg over een smal bospad door de Breidener Schweiz, waar we tussen stukken bos door steeds weer vrij uitzicht hebben op de rivier. Al snel bereiken we de geheimzinnige ruïne van Burg Metternich, die ons eraan herinnert dat de beste plekken aan de Moezel eeuwen geleden al in trek waren. Een indruk die nog wordt versterkt door de plaatselijke karmelietenkerk met zijn beroemde kloostertrap. De rotsachtige paden langs de helling vereisen wel wat vertrouwen in onze wandelkunsten, maar we worden voor onze inspanning beloond met onvergetelijke uitzichten. Na bijna 20 kilometer en 450 hoogtemeters zien we eindelijk de fotogenieke landmark van Cochem, de Reichsburg (Rijksburcht).

Dag 3, 19 Uhr

Als we in de vroege avond in Cochem aankomen, verwennen we ons eerst maar eens met het beste ijs van de streek. Dat vind je bij Gelateria Bortolot, een onaanzienlijke winkel bij de Moezelburg. De uit de Dolomieten afkomstige familie houdt zich al sinds 1896 bezig met het vervaardigen van consumptieijs, wat ze meesterlijk weten samen te stellen. Erg lekker is de smaak Weinbergpfirsich.

Een ijsje van Bortolot in moet je nuttigen tijdens een bezoek aan Cochem

Foto: Ralf Johnen

Gesterkt maken we ons op voor de laatste 1000 Meter naar Hotel Via Vie. Met maar twaalf kamers in een chic gerestaureerd herenhuis vertegenwoordigt dit kleine boetiekhotel de moderne kant van Cochem. Met onze laatste krachten slepen we ons daarna nog naar de Strausswirtschaft, een seizoenscafé van het wijndomein Bach, waar we een koude Rotling drinken en genieten van een koude schotel. Ook dat hoort erbij, wanneer we de Moezel nieuw ontdekken.

Dag 4, 10 uur

De volgende dag starten we nog maar eens met een korte klim, dit keer naar de Rijksburcht Cochem. Dat iconische bouwwerk zou het decor kunnen zijn van een film van Tim Burton. Het werd, vermoedelijk vanaf het jaar 1100, gebouwd op een spits toelopende berg die 154 meter boven Cochem en de Moezel uitsteekt. De klim is de moeite waard, en niet alleen vanwege het uitzicht. Ook de rondleiding over het binnenhof en door de ridderzaal, de jachtkamer, de eetzaal en de slaapvertrekken geeft een goed beeld van het leven in vervlogen tijden.

Influencers maken foto's bij de Rijksburcht Coborg

Foto: Ralf Johnen

Dag 4, 13 uur: Tijd voor een ambachtelijke koffie

Cochem zelf gaat al vele generaties gebukt onder zijn eigen populariteit. Er zijn mensen die beweren dat van hieraf in de richting van de monding van de Moezel niet alleen de bergen vlakker worden, maar ook de wijnen. Anderen spreken onverbloemd over „Volksvermaak aan de Moezel“. Maar hier komt ook verandering in, want de Cochemer Kaffeerösterei (koffiebranderij) serveert ambachtelijke koffie van hoog niveau. Met een voortreffelijke Flat White zitten we op de vensterbank uit te kijken op de Fachwerk-huizen in de omgeving.

Foto: Ralf Johnen

Dag 4, 15 uur

Hoe dan ook wordt een oude reiswijsheid in Cochem bevestigd: zolang er lichamelijke inspanning in het spel is, is de aandrang beperkt. In de hoger gelegen stegen is het dan ook aangenaam rustig. Als we daarop eenmaal zijn ingesteld, besluiten we de reuring van de oude stad verder te mijden. In plaats daarvan steken we de rivier over om op de zuidoever het proeflokaal van een wijnmaker te bezoeken. Onze keus valt op de Weinstube Hieronimi.

Wijnproeverij aan de oever van de Moezel in Cochem

Foto: Ralf Johnen

Dat wijnhuis heeft een aanlokkelijk hotel en restaurant en een even goed geklimatiseerde als bezienswaardige wijnkelder, waar we voor een bescheiden bedrag een koele fles Feinherb-moezelwijn kopen. Daarmee gaan we in de middagzon aan de oever zitten en koelen onze voeten in de rivier. De glazen krijgen we er voor een meerprijs bij, maar we moeten ze natuurlijk wel terugbrengen. Je kunt je nauwelijks een beter uitzicht op de oude stad en de burcht wensen. Zo smaakt de wijn nog beter.

Uitzicht op de moezel met wijnbergen vanaf Rijksburcht Coburg

Foto: Ralf Johnen

De Moezel nieuw ontdekken: Praktische Informatie

De Moezel ontspringt in de Vogezen, van waaruit ze over 544 kilometer zich een weg baant door Frankrijk en Luxemburg, tot zij in de Rijn uitmondt bij Koblenz. Als wijnbouwgebied is de Moezelregio wereldberoemd. Het wijnbouwareaal wordt vanwege de gecompliceerde steile ligging al jaren kleiner, dus de rieslings behalen topprijzen.

Wie met de auto komt, kan hem in Bernkastel-Kues parkeren (Parkeerticket tegen betaling verkrijgbaar bij de toeristeninformatie). Vanuit Cochem kun je met de trein terug naar Wittlich en van daaruit een taxi nemen terug naar het vertrekpunt.

Algemene informatie

De Moezel nieuw ontdekken? Kijk dan op de websites van moselhighlights.de, visitmosel.de (inclusief beschrijving van de Moselsteig-wandeling) en weinland-mosel.de.