Popmuziek van betekenis komt uit de metropolen van de wereld. Nietwaar? Nou, niet als het gaat om The Notwist, misschien wel de internationaal meest invloedrijke Duitse band van de laatste drie decennia. Het ensemble is altijd thuis geweest in Weilheim. Het kleine Beierse stadje ligt ruim 55 kilometer ten zuidwesten van München, zeer dicht bij het Starnberger meer.
Foto: Subpop/The Notwist
Tekst: Ralf Johnen
Zo’n stadje kan een typische omgeving zijn van waaruit muzikanten uitbreken om later carrière te maken in de creatieve hoofdsteden. In het geval van The Notwist was rebellie en opstandigheid echter niet afhankelijk van dergelijke uiterlijke schijn. De band rond de broers Markus en Micha Acher ging vrij onbewogen haar eigen weg. Na vier jaar stilte heeft de band een paar weken geleden weer een nummer uitgebracht: “Ship”.
Alles begon met Hardcore
The Notwist begon eind jaren ’80. Hun muziek werd beïnvloed door punk, hardcore en metal. De nummers op hun debuutalbum “The Notwist”, dat in 1990 werd uitgebracht, waren snel, luidruchtig en ruw. Ook op het vervolgalbum “Nook” (1992) doet het geluid van de band nadrukkelijk denken aan Amerikaanse idolen uit die tijd. Velen van hen zijn inmiddels echter weer vergeten.
Begin jaren ’90 was The Notwist dus erg populair bij liefhebbers van snelle en luide bands. Maar de muziekscene verandert even snel als constant. Het trio uit Oberbayern had dus een voetnoot in de Duitse muziekgeschiedenis kunnen blijven. Maar de gebroeders Acher hadden andere plannen, dan alleen maar hun gekozen pad zonder omwegen te blijven volgen.
Verrijking met elektronische invloeden
Midden in de jaren 90 hadden punk, hardcore en metal hun kracht als leidende subculturen grotendeels verloren. Elektronische muziekvarianten namen hun plaats in. The Notwist liet nieuwe invloeden toe – en er gebeurde een gelukkig toeval. De band ontmoette in de persoon van Martin Gretschmann een getalenteerde muzikant, die ook uit Weilheim komt. Gretschmann was al geïnteresseerd in elektronische instrumenten en computermuziek. Een beslissende toevoeging, die van 1997 tot 2014 vast lid van The Notwist zou blijven.
Kort daarna kwam het album “Shrink” uit, wat in een compleet hernieuwde waarneming van de band resulteerde. De ritmesectie, de altijd wat ingewikkelde songwriting en de kenmerkende stem van Markus Acher zijn echter gebleven – waardoor de fans van het eerste uur zich nog steeds konden identificeren met The Notwist. Tegen de trend in van de zogenoemde Hamburgse school met bands als Blumfeld, Die Sterne of Tocotronic, besloot de band ook, om in het Engels te blijven zingen.
Doorbraak met “Neon Golden”
Na tournees met Stereolab en andere prominente bands bracht The Notwist in 2002 het album “Neon Golden” uit. De plaat met de rode cover bereikte nummer 10 in de Duitse albumlijsten. De finale doorbraak was ook te danken aan hits als “Pilot” of “Pick up the Phone”. Sindsdien kan de band het zich veroorloven om slechts om de drie of vier jaar een album uit te brengen en op festivals te spelen. Daarnaast zijn de muzikanten betrokken bij diverse nevenprojecten zoals Lali Puna of Tied & Trickled Trio.
Martin Gretschmann heeft The Notwist in 2014 weer verlaten. Ook toen al vierde hij onder de artiestennaam Console redelijk grote successen met zijn elektronische muziek. Bovendien treedt hij ook op onder de naam Acid Pauli, die in Duitse clubs een grote hit maakte met de Johnny Cash-bewerking “The Darkness”. Al met al een indrukwekkend bewijs dat geweldige muziek vanaf het platteland kan komen.
Informatie over de platen
Platen van The Notwist zijn verschenen op Subpop (VS), Domino Records (VS) en Alien Transistor (hun eigen label).
