De Vila Vita-spirit in Marburg waart in heel de stad

22 februari 2019

Rust, wellness en culinaire verwennerij is mij beloofd door het vijfsterrenhotel Vila Vita Rosenpark . Gekregen heb ik veel meer: de Vila Vita-spirit in Marburg met daarbovenop een extra portie liefde.

Tekst: Katharina Käufer

Dagdromen

“Dat is de reden waarom de gasten hier zo graag naartoe komen: ze weten waar we onze producten vandaan halen. Hoe verser, hoe lekkerder.” Hier is idylle, rust en schoonheid. Over de eindeloze weilanden en velden valt er in de verste verte niets te ontdekken. Samen met mijn vader loop ik door de versierde schuur. Boven ons rustieke balken. De muren van rood baksteen onderstrepen de landelijke, romantische flair.

De evenementenschuur van het Hofgut Dagobertshausen

Mijn hart slaat op hol als ik naar de grote, met bloemen gedecoreerde tuin kijk. Er wachten chic geklede mensen. Ze wachten op mij. Terwijl wij door de pittoreske tuin over de smalle geplaveide paadjes lopen, houd ik mijn vaders arm stevig vast. Mijn lange, witte jurk licht op in de zon onder de stralend blauwe hemel. Ik krijg kippenvel als Felix’ en mijn ogen elkaar treffen. In zijn donkergrijze pak en de mintgroene stropdas ziet hij er vandaag echt goed uit. Een trouwerij in de openlucht, net als in mijn kinderdromen.

Nu is het wel genoeg met deze dagdromen, terug naar de werkelijkheid! Kan iemand me in mijn arm knijpen? Ten eerste ben ik nog helemaal niet toe aan een huwelijk en ten tweede ben ik om een heel andere reden hier. Ik wilde toch alleen maar een beetje tot rust komen… Weg uit de alledaagse beslommeringen. En definitief geen voortijdige huwelijksplannen smeden. En wat gebeurt er dan? Ik ontdek dat het Hofgut Dagobertshausen met zijn stijlvolle landelijke evenementenschuur en prachtige tuin met de geurende bloemen daarvoor de perfecte plek zou zijn – nog afgezien van de omringende geel-groene velden.

Hotel VILA VITA Rosenpark

Centraal gelegen en ideaal om tot rust te komen

Maar terug naar mijn uitstapje en terug naar het Luxushotel Rosenpark, pal aan de rivier de Lahn. Centraal maar toch rustig gelegen is dit het ideale oord voor ontspanning. Twee restaurants, een lunchroom met een eigen banketbakkerij, een mondaine cocktailbar en een uitstekende wellnessruimte – dit hotel laat niets te wensen over. Dat de Vila Vita-charme in feite over heel Marburg is verspreid, begreep ik pas bij aankomst. Nadat souschef Riehl in het inpandige restaurant niet alleen mijn berenhonger heeft gestild, maar mij ook van de amuse gueule tot aan het dessert helemaal wist te overtuigen, wilde ik meer over de Vila Vita-geest weten.

Het ‘Waldschlösschen’ Dagobertshausen

De Vila Vita-spirit in Marburg

Voor het ontbijt ga je allereerst naar het al genoemde Hofgut Dagobertshausen, dat ook tot de Vila Vita-groep behoort. Naast de evenementenschuur bevinden zich een pension met bruidssuite, een winkeltje en het landhuisrestaurant ‘Waldschlösschen’. Ik ben direct in de ban van de lieflijke charme van het ‘Waldschlösschen’: een roodwit vakwerkhuis met een dennengroene bovenverdieping en een zonnig terras in de tuin. Het interieur is een geslaagde combinatie van historische en moderne componenten. Aan de muur hangen koperen pannen en in een andere hoek zijn honderden kop-en-schotels en theekannetjes op de muren en het plafond geplakt. Door een glazen wand zie je het keukenteam aan het werk.

Hotel VILA VITA Rosenpark

Vers uit eigen tuin

Chef de cuisine Roland Reuss nodigt me uit om met hem zijn kruidentuin te bekijken. Rucola, munt en dragon, maar ook tomaten en paprika worden hier gekweekt. “Dat is de reden waarom de gasten hier zo graag naartoe komen: ze weten waar we onze producten vandaan halen. Hoe verser, hoe lekkerder”, licht Reuss toe. In het seizoen serveert het restaurant ook asperges en aardbeien uit eigen aanbouw.

Als ik in het kleine winkeltje op het landgoed aan het rondneuzen ben, vind ik allerlei zelfgemaakte delicatessen zoals bosbessenjam, tomaten-chilimosterd en frambozen- basilicumchutney waarvan ik in het ‘Waldschlösschen’ eerder heb mogen proeven. Heerlijk, daarvan moet ik er beslist een paar mee naar huis nemen. Op weg naar de kassa lacht me ook nog een wijn van het huis toe, die ik even snel aan de overige boodschappen toevoeg. Niet zoet, maar kruidig en fruitig, verraadt het etiket. Een kleine proeverij moet nog een poosje wachten. Die doe ik samen met Felix.

Katharina Käufer

600 Kilo ijs of het niks is

’s Middags slenter ik door het schilderachtige studentenstadje Marburg met zijn smalle steegjes, groene, blauwe, rode en gele vakwerkhuizen en kleine winkeltjes die het hele assortiment van creatieve hebbedingetjes tot hoogwaardige decoratieartikelen verkopen. Op de Markt in de zgn. ‘Oberstadt’, het oude hoger gelegen deel van de stad, proberen de mensen een plaatsje onder de parasols te bemachtigen. In de bonte, historische panden zijn veel cafés en restaurants gevestigd. Ik zou hier uren kunnen zitten om alleen maar naar de mensen te kijken.

Bij dit warme weer krijg ik echt trek in een ijsje. Het beste ijs van de stad – zo is mij verteld – krijg je bij de Vila Vita-ijssalon ‘Aroma’. “Op hete dagen bereid ik ongeveer 600 kilo ijs. Voor mijn winkel ongeveer 300 kilo en de andere helft is voor de Vila Vita-partners”, verraadt ijsmaker Mauro terwijl ik verrukt aan mijn waanzinnig lekkere bolletje ‘gezouten aardnoot’ lik. Meer dan een bolletje krijg ik niet op. Ik moet ook nog wat plaats voor het avondeten overlaten.

Marburg Stadt

Ade Marburg, tot de volgende keer

Na mijn rondje in de stad door de grillige steegjes en over eindeloos veel treden bereik ik eindelijk de onder het kasteel gelegen ‘Bückingsgarten’, een van de toprestaurants van de Vila Vita-groep. Ik zoek een tafeltje in een hoekje op het voorste gedeelte van het zonnige terras. Een mooier uitzicht met zonsondergang kan ik me nauwelijks voorstellen. In mijn linkerhand houd ik een glas riesling uit de Palts en voor me ligt de lekkerste forel die ik ooit gegeten heb, met een mousse van witte waterkers, appel espuma en mosterd.

Als ik achteromkijk zie ik een fantastisch panorama dat bestaat uit Schloss Marburg, de scheve toren van de Lutherse Pfarrkirch St. Marien en de stad. Dit zou het perfecte moment voor een huwelijksaanz… Oh nee, daar is die gedachte alweer! Of dat komt door de charme van de stad? Of ligt het misschien toch aan de Vila Vita- sfeer? Dit is niet mijn laatste bezoek aan Marburg, dat is zeker. De volgende keer neem ik Felix mee.