Ik ben erg slecht in auto’s herkennen. In merken, types en wel of geen combi, bedoel ik. Bekenden klagen over waarom ik niet zwaaide, of had ik ze dan niet langs zien rijden, toen en daar? De kleur, dat is voor mij het allerbelangrijkste herkenningscriterium van een auto. In Duitsland kijk ik ook altijd snel nog even naar het nummerbord, daar zit behoorlijk wat informatie in en is dus lekker makkelijk te onthouden. Al helemaal als het een Wunschkennzeichen is, een nummerbord op maat.
Tekst: Karin Kleijnen
Dat Wunschkennzeichen is overigens niet voor de volle 100% naar wens gestileerd. De eerste lettercombinatie is een administratief gegeven en verwijst naar de plaats of regio waar het voertuig geregistreerd staat, er zijn meer dan 400 verschillende. Waar ik woon, zie je veel F-jes, HG’s en MTK’s, voor Frankfurt, Bad Homburg en Main Taunus Kreis.
Foto: aldorado/shutterstock.com
Een kwestie van vertaling
De Duitse moppentapper vertaalt die lettercombinaties overigens heel anders. HG wordt dan opeens Habe Geld. Kan wel kloppen als je ziet waar die Bad Homburgers zoal in rondrijden. En de DEL rijders, officieel gewoon uit Delmenhorst, blijken dan enigszins traag te zijn, hun reis Dauert Etwas Länger. Beetje respect voor de bestuurders uit Wilhelmshaven, die hebben namelijk altijd voorrang (WHV, Wir Haben Vorfahrt). En helemaal opletten geblazen is het met de weggebruikers uit Wolfsburg, insiders weten dat WOB betekent Weg, Oder’s es Bumst – Aan de kant, of we botsen.
Nummerbord op maat
Pas bij het middenstuk van het nummerbord begint het echte Wunschkennzeichen. Dit mogen de Duitse autobezitters zelf kiezen, tenminste, als ze daar wat extra geld voor over hebben. Je kunt ook gewoon de volgende vrije combinatie nemen, dan betaal je niets. Vaak geeft het de naam van de autobezitter prijs. Ik heb KK en AK is Astrid Kastening. Zie je Astrid een jaar later rijden met AB, dan weet je dat ze is getrouwd. Of gescheiden. Andere melden het beroep (DJ) of het geboorteland (NL of GB). In Frankfurt zag ik iemand die UN in het middenstuk heeft, gewoon omdat hij dat grappig vindt: F-UN. En kom je uit Minden en ben je trotse bezitter van een Mini, dan laat je dat graag zien: MI-NI.
De cijfers van het staartstuk zijn ook vrij te kiezen. Het geboortejaar is erg populair. Dus zie je een frisse dame rijden met 1967, besef dan dan dat ze waarschijnlijk over de vijftig is, 2009 zou kunnen verwijzen naar trouwdatum 20 september en 13 naar iemand met lef.
Foto: Den Rozhnovsky/shutterstock.com
Cultuurverschilletje
Laatst reed ik zo’n weg omlaag met van die snelheidsbeperkende bloemperken beurtelings links en rechts op de rijstrook. Een gek komt in een razend tempo al zigzaggend omhoog, mijn richting uit. Ik verviel acuut in mijn oude Nederlandse gewoonte en knipperde met mijn lichten als boos vermanend vingertje, rij jij eens even normaal zeg, waarop mijn tegenligger zijn snelheid nog eens lekker omhoogdreef. Mijn blik was woest op het moment dat hij mij passeerde, maar hij groette dankend. Cultuurverschilletje. Sein je in Nederland met je lichten als waarschuwing of als je het ergens niet mee eens bent, hier betekent het: kom maar, je mag voor gaan. Wat er in het middenstuk van zijn nummerbord stond? Ik heb er in mijn woedende verbazing niet op gelet, maar laat me eens gokken: EE – Es Eilt, ik heb haast? Of gewoon iemand uit Wolfsburg? Hoe dan ook, ik kende ‘m niet. Dat blauw van die auto? Nee, nooit eerder gezien.
INFO
Journaliste Karin Kleijnen verhuisde met man, zoon en hond vanuit Nederland naar de regio Frankfurt am Main. Hier beschrijft ze alledaagse gebruiken en situaties die soms net iets anders zijn dan in thuisland Nederland. Persoonlijke impressies van een Hollandse in Hessen.
