Gaudi
Met ‘Gaudi’ bedoelen ze in Duitsland niet de Catalaanse architect. Het wordt vooral in Beieren gebruikt als uitdrukking voor vreugde. Hoe een echte Beierse Gaudizier je hier.
Tekst: Norbert Eisele-Hein
Drei Bergfexen
‘Die drei Bergfexen’ (een Bergfex is een hartstochtelijke bergbeklimmer), het trio met berghuteigenaar Günter Dirnhofer (links met tuba) doet zijn naam eer aan als het open air optreedt voor het waanzinnig mooie decor van de in sneeuw gedompelde Loferer Steinberge. Meestal begeleiden de multi-instrumentalisten uitgebreide ochtendborrels (vaak samen met wat te eten en met muziek) en huttenavonden en spuien hun vuurwerk van te gekke volksmuziek en rake teksten één keer per maand bij de roemruchte vollemaanfeesten in Günters Hindenburghütte. Het trio is in de Chiemgau alom bekend. Met hun legendarische tournee door Japan baarden ze ook internationaal opzien. Op het Oktoberfest van Sendai gaven ze in slechts acht dagen niet minder dan 24 benefietconcerten voor de slachtoffers van de atoomcatastrofe van Fukushima. Wandelaars zullen in ieder geval stomverbaasd zijn als de Bergfex’n weer eens een keer voor de lol en voor hun eigen Gaudi boven op de Hemmersuppenalm gratis optreden. www.hindenburghuette.de
Foto: Norbert Eisele-Hein
Ronddraaien tot je er bij neervalt
Een volksdans in het Ober-Beierse Chiemgau belooft een echte ‘Gaudi’ te worden. Als de klederdrachtenverenigingen zich gereedmaken voor een dansoptreden, brengen de ‘Dirndls’ hun ‘Gretl-kapsel’ (met een op het hoofd vastgestoken vlecht) in orde en snoeren hun bovenlijfje met een zilveren ketting aan, waardoor het decolleté nog beter uitkomt. De jongemannen springen in hun ‘lederhosen’ en dragen de typisch geborduurde riemen op hun heupen. De zgn. ‘Loferl’ (een soort kniekousen zonder voeten) benadrukken de gespierde kuiten. Een complete klederdracht kost al gauw een paar duizend euro. De muzikanten spelen klassieke volksmuziek. Bij het dansen van de ‘Laubentanz’ en de ‘Mühlradel’ trilt de dansvloer. Bij het ‘Dirndldrahndrehen’ draaien de meisjes zo hard mogelijk rond, waarbij – om het maximale aantal punten van de jury te krijgen – hun rok glad omhoog moet staan. De jongemannen juichen, stampen en gooien hun hoed omhoog. Er wordt gebarbecued en een vers vat bier aangeslagen. In de bierkroeg weerspiegelen de omliggende bergtoppen en als het weer ook nog meespeelt, is het hier weer eens een keer bevestigd: “Extra bavariam non est vita et si est vita non est ita”. Vrij vertaald uit het Latijn wil deze spreuk op bescheiden wijze uitdrukken, dat er buiten Beieren geen leven is en als dat wel zo mocht zijn, dan in ieder geval niet vergelijkbaar met dat van hier. www.chiemgau-tourismus.de
Berg der bergen
Foto: Norbert Eisele-Hein
Het goudrode schemerlicht schijnt door een schilderachtige waslijn, twee mountainbikers rijden op hun gemak de zonsondergang tegemoet… Soms zegt een beeld meer dan duizend woorden. Soms, want de mountainbike-tocht omhoog naar de Berchtesgadener Gotzenalm geldt als een hele zware klassieker. De helling is verschrikkelijk steil en velen lopen vloekend naast hun fiets. Maar zodra het eigen tricot nat van het zweet aan de waslijn hangt, is het leed geleden. Achter de hut rijst de 2713 meter hoge Watzmann op. Dit is Duitslands berg der bergen, een echte superieure bergtop. Zijn Oostwand loopt over een hoogte van meer dan 1800 meter steil naar beneden. Dit is de machtigste breukwand in de oostelijke Alpen met het Königsmeer aan de voet. Nergens anders als hier schalt de echo zo vaak. Eindelijk boven op 1685 meter aangekomen, kijkt de huttenbaas Klecker Rudi je grijnzend aan. Hij runt de hut inmiddels al meer dan 18 jaar. En hij kookt ook nog goed. Het ‘Sahnegeschnetzeltes’ en de goulash zijn heerlijk zacht. Een portie ‘Kaiserschmarren’, licht en zoet met fijne poedersuiker. Nog maar een glas rode wijn bij de aanblik van de Oostwand en als snel zweven we in het alpine nirwana. www.gotzenalm.de
Eindelijk boven
De 1765 meter hoge Fellhorn van de Chiemgauer Alpen is bij lange na niet de Mount Everest. Maar voor wat betreft de schoonheid hoeft deze top voor geen andere onder te doen. De klim vanaf Reit im Winkl voert langs de Hindenburghütte omhoog naar de Hemmersuppenalm, waar in het voorjaar complete tapijten van gentiaan, voorjaarsgentiaan en spindotterbloemen als kleine gloeilampjes tegen de zon in staan te stralen. Boven het Straubinger Haus gaat de idyllische, bijna drie uur durende wandeling verder. En eindelijk boven aangekomen strekt zich een 360° panorama uit, dat zijn weerga niet kent. Je kunt heel ver kijken, tot aan Tirol, waar de Wilder Kaiser met zijn spitse top als een monsterachtige obelisk de omgeving domineert. Daarachter steken de nog steeds met sneeuw bedekte toppen van de Hohe Tauern hun witte tanden de lucht in. Als je daar bent, kun je van geluk een gat in de lucht springen. En vooral als je je boterhammetjes in je rugzak kunt laten zitten, omdat in de Hindenburghütte al lang een heerlijk stuk vlees op het houtgestookte fornuis ligt te sudderen. www.reitimwinkl.de
